اسامی مسیح “ایسوس” و یا عیسی از کجا آمده اند؟

قرآن عیسی را “مسیح” می نامد. “مسیح” یعنی چه؟ ریشه این اسم از کجاست؟ چرا مسیحیان به عیسی، “مسیح” می گویند؟ آیا “مسیح” همان “عیسی” است؟ آیا تضاد و یا تفاوتی دراین دو وجود دارد؟ کتاب مزامیر، به این سوال خیلی مهم جواب می دهد. اما قبل ازآن که به این موضوع بپردازیم، شما برای بهتر درک کردن این مطلب، می بایست مقاله ” کتاب مقدس چگونه ترجمه شده است؟” را بخوانید

منشأ واژه مسیح

درمقاله “کتاب مقدس چگونه ترجمه شده است؟” درباره روند ترجمه کردن توضیح داده شده است.من این توضیح را ادامه میدهم و با بررسی کلمه عیسی و یا “ایسوس” درعهد جدید شروع میکنم

همان‌طور که می‌بینید، در زبان اصلی عبریِ زبور (در ناحیه شماره ۱)، واژه‌ای که به کار رفته «ماشیَح» (mashiyach) است، که در فرهنگ لغت عبری به معنی «شخصی مسح‌شده یا مقدس‌شده» آمده است. برخی آیات زبور از یک «ماشیَح» خاص سخن می‌گویند که وعده داده شده بود در آینده بیاید.

زمانی که در حدود سال ۲۵۰ پیش از میلاد، ترجمهٔ یونانی عهد قدیم به نام «سبتواجینت» (Septuagint) تهیه شد، دانشمندان واژه‌ای در زبان یونانی را برای ترجمهٔ «ماشیَح» عبری انتخاب کردند که معنای مشابهی داشت: Χριστός = خِریستوس (Christos). این واژه از فعل یونانی chrio گرفته شده، که به معنای «روغن‌مالی رسمی یا مسح کردن» است. این همان ریشه‌ای است که واژه‌هایی مانند christening (مراسم غسل تعمید) نیز از آن گرفته شده‌اند

بنابراین واژهٔ «خریستوس» در سبتواجینت به صورت ترجمهٔ معنایی (نه آوایی) از واژهٔ عبری «ماشیَح» آمده است تا به آن شخص خاص اشاره کند. این مرحله مربوط به ناحیه شماره ۲ است

شاگردان عیسی (علیه‌السلام) دریافتند که او همان شخص وعده‌داده‌شده‌ای است که در سبتواجینت از او سخن گفته شده بود. به همین دلیل، آنان در انجیل (یا عهد جدید) همچنان از واژهٔ «خریستوس» برای اشاره به او استفاده کردند (باز هم در ناحیه شماره ۲)

زبان‌های دیگر چه طور؟

در زبان‌های مدرن امروزی مانند انگلیسی (و همچنین دیگر زبان‌ها)، واژهٔ یونانی «خریستوس» (Christos) به جای آن‌که ترجمه شود، به‌صورت آوایی (تلفظی) از یونانی به انگلیسی منتقل شد و به شکل «Christ» درآمد. این بخش در نیمهٔ پایین نمودار، که با عنوان ناحیه شماره ۳ مشخص شده است، قرار دارد

بنابراین، واژهٔ انگلیسی «Christ» عنوانی بسیار خاص و برگرفته از مزامیر زبور است، که ابتدا از عبری به یونانی ترجمه شد و سپس از یونانی به انگلیسی به‌صورت آوایی منتقل شد.

در ترجمهٔ مستقیم زبور عبری به زبان‌های امروزی، مترجمان از واژه‌های مختلفی برای برگرداندن واژهٔ اصلی عبری «ماشیَح» (mashiyach) استفاده کرده‌اند.

برخی از مترجمان (مانند نسخهٔ King James) واژهٔ عبری «ماشیَح» را به‌صورت آوایی به انگلیسی منتقل کرده و آن را «Messiah» نوشته‌اند. برخی دیگر (مانند نسخهٔ New International) این واژه را بر اساس معنای آن ترجمه کرده و از عبارت «Anointed One» (شخص مسح‌شده) در آن آیات خاص زبور استفاده کرده‌اند.

در هر دو حالت، واژهٔ «Christ» اغلب در ترجمه‌های انگلیسی مزامیر دیده نمی‌شود؛ بنابراین این پیوند با عهد عتیق برای خواننده چندان روشن نیست

اما با توجه به این تحلیل، به‌روشنی درمی‌یابیم که در کتاب مقدس (الکتاب)، واژه‌های «Christ»، «Messiah» و «Anointed One» هم‌معنا هستند و همگی به یک عنوان خاص اشاره دارند

با این پیش‌زمینه، می‌توانیم ببینیم که همه آن‌ها یک عنوان هستند و همه به یک معنا اشاره دارند، درست همان‌طور که
۴ = “Four” (انگلیسی) = “Quatre” (فرانسوی) = IV (اعداد رومی) = ۶-۲ = ۲+۲

حال بیایید ببینیم که در قرآن کلمه “مسیح” از کجا آمده است؟

همانطور که دیدیم، این کلمات “کریستوس”، “خریستوس” و “ایسوس” = “مسیح” و “مِشیاه” = “کسی که مسح شده” که در کتاب مقدس با آنها خیلی روبرو می شویم، به یک شخص اشاره دارند. آنها درقرآن چگونه نوشته می شوند؟ برای پاسخ به این سوال

قرآن بعد از ترجمه شدن کتاب مقدس اززبان عبری به زبان یونانی، نوشته شده است. همانطورکه می بینید، شماره اول را به دو قسمت تقسیم کرده ام. اولین قسمت آن (۱ الف) تغییری نکرده است. دومین قسمت (۱ب)، نشان می دهد که چگونه این کلمه وارد زبان عربی شده است. کلمه “مِشیاه” درقرآن با روش ترجمه حرف به حرف نویسی ترجمه شده است: “مسیح”. سپس تمام عرب زبانانی که قرآن را می خواندند، این کلمه را با همان روش ترجمه به زبان انگلیسی ترجمه کردند  

همه این اسم ها به یک شخص مربوط است و یکسان و شبیه هم هستند. برای درک بهتر این موضوع، به مثال های زیر توجه کنید

عدد چهار=۴ = quatre (به زبان فرانسوی) = IV (عدد رومی) = ۲-۶ = ۲+۲   

آنها در قرن اول منتظر آمدن مسیح بودند

با توجه به این بیایید نگاهی به انجیل بیاندازیم. درداستانی که راجع به به دنیا آمدن عیسی مسیح است، به رفتارهای هیرود پادشاه دقت کنید. سه مرد مجوس از شرق به دیدار هیرود پادشاه آمدند تا دربارهٔ خبرزاده شدن پادشاه یهود ازاو پرسش کنند. دقت کنید که کلمه “مسیح” دراین آیه به عیسی نسبت داده نمی شود

” وقتی هیرودیس پادشاه این را شنید، بسیار پریشان شد و تمام مردم اورشلیم نیزبه تشویش افتادند. او جلسه‌ای با شركت سران كاهنان و علمای دین قوم یهود تشکیل داد و دربارهٔ محل تولّد مسیح وعده شده ازایشان پرسید  

انجیل متی، ۴-۳: ۲

همانطور که دیدید، هم هیرود پادشاه و هم کاهنان و مجوسان با کلمه و اسم ” مسیح” آشنا بودند. قبل از تولد عیسی، همه راجع به مسیح شنیده بودند و همانطور که گفتیم، دراینجا اسمی از عیسی برده نمی شود و کلمه “مسیح” را به او نسبت نمی دهند. دلیل اینکه همه با کلمه”مسیح” آشنا بودند این بود که سالیان پیش، داوود پادشاه درکتاب مزامیر خود درمورد این موضوع پیشگویی هایی کرده بود. کتاب مزامیر و سپتوآگینتای یونانی را هم هیرود پادشاه و هم دیگر یهودیان بار ها و بارها خوانده بودند. “مسیح” یک اسم نیست؛ بلکه یک عنوان است. ازاین رو حالا می توانیم عقاید مضحک، مثلا “مسیح” یک افسانه ای است که توسط مسیحیان به وجود آمده و یا اختراع شخصی و خیالی  امپراتور روم کنستانتین که در سال ۳۰۰میلادی زندگی کرده است را، کنار بگذاریم. این عقاید و تفکرات نامعقول توسط فیلم هایی مانند “رمز داوینچی” مورد محبوبیت قرار گرفته اند

کلمه “مسیح” در کتاب مزامیر

بیایید به کتاب مزامیر که ۱۰۰۰ سال قبل ازمیلاد مسیح  توسط  داوود نبی نوشته شده است، نظری بیاندازیم

” پادشاهان زمین قیام می‌کنند و حاکمان علیه خداوند و برگزیده و تقدیس شده او توطئه می‌نمایند. آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم وخود را از قید و بند او آزاد سازیم». خداوند که درآسمان برتخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد. آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید: «من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را درسیهون،کوه مقدّس خود، برتخت نشانده‌ام

کتاب مزامیر، ۴-۲: ۲

درترجمه سپتوآگینتا، آیات بالا به صورت زیر ترجمه شده است. من قسمتی که کلمه “خریستوس” یا “کریستوس” به روش حرف به حرف نویسی ترجمه شده را، به صورت پررنگ نشان داده ام

دقت کنید، کسی که درقرن اول زندگی می کرد، این آیات را به این صورت می خواند. این ترجمه، با ترجمه بعدی شبیه هم است

“پادشاهان روی زمین قیام میکنند، حاکمان علیه خدا و مسیح او مشورت می نمایند. آنها می گویند: « بیایید زنجیرهای اسارت و بندگی خداوند را پاره کنیم و آزاد شویم». صاحب آسمان درحالی که می خندد، آنها را سرزنش می کند. سپس به واسطه غضب خود، آنها را به وحشت می اندازد و به آنها می گوید: « من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را درکوه مقدّس خود سیهون، برتخت نشانده‌ام     

کتاب مزامیر، ۶-۲: ۲

کتاب مزامیر پیشگویی های زیادی درمورد مسیح کرده است. من درجدول بعدی این را به شما درسه ترجمه مختلف نشان می دهم

کتاب مزامیر، آیه ۱۳۲، به زبان عبری	کتاب مزامیر، آیه ۱۳۲، به زبان یونانی (سپتوآگینتا)	کتاب مزامیر، آیه ۱۳۲، به زبان عربی    (ترجمه حرف به حرف نویسی)
ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود، روی خود را ازبرگزیده‌ات برمگردان. توبه داوود وعده دادی و از وعدهٔ خود برنمی‌گردی:«یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم.و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد برتخت سلطنت تو خواهند نشست.» خداوند سهیون را برای سکونت خود برگزید و فرمود: «دراینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام. تمام احتیاجات سهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.  کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. دراینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای برگزیدهٔ خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد	ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود،روی  خود را از کریستوست برمگردان. تو به داوود وعده دادی و از وعده ی خود بر نمی‌گردی: «یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد برتخت سلطنت تو خواهند نشست.»خداوند سهیون را برای سکونت خود برگزید و فرمود: «دراینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام. تمام احتیاجات سهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.  کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. دراینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای کریستوسِ خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد	ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود، روی خود را ازمسیحت برمگردان. تو به داوود وعده دادی و از وعده ی خود بر نمی‌گردی: «یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد برتخت سلطنت تو خواهند نشست.»      خداوند سهیون را برای سکونت خود برگزید فرمود: «دراینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام. تمام احتیاجات سهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.    کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. دراینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای مسیح خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد

از این چه چیزی می‌توانیم بیاموزیم؟

همانطور که دیدید درکتاب مزامیر آیه ۱۳۲، درمورد آینده حرف می زند. آیات زیادی درعهد عتیق اینطورهستند. این آیات را نباید درهنگام خواندن پیشگویی ها و نبوت ها فراموش کرد. روشن است که  کتاب  مزامیر درمورد آینده حرف می زند و پیشگویی می کند. هیرود پادشاه از تمامی این پیشگویی های کتاب عهد عتیق در مورد ” مسیح”، خبر داشت. او می دانست که مسیح خواهد آمد. او جلسه‌ای با شركت سران كاهنان و علمای دین قوم یهود تشکیل داد و دربارهٔ محل تولّد مسیح موعود ازایشان پرسید. چون او کتاب عهد عتیق را به اندازه علمای دین قوم یهود نمی دانست. یهودیان نیز منتظرمسیح شان بودند. آنها منتظر به وقوع پیوستن پیشگویی های کتاب عهد عتیق، بخصوص کتاب مزامیر، هستند؛ حتی تا به امروز

رابطه میان پیشگویی های تورات و کتاب مزامیرمانند رابطه بین کلید و قفل هست

این واقعیت که تورات و زبور به‌طور مشخص آینده را پیشگویی می‌کنند، آن‌ها را مانند قفل یک در می‌سازد. یک قفل به شکلی خاص طراحی شده تا فقط «کلیدی» خاص که با آن شکل مطابقت دارد بتواند آن را باز کند. به همین صورت، عهد عتیق (تورات و زبور) مانند یک قفل است. ما پیش از این در مطالب مربوط به قربانی بزرگ ابراهیم ، عید فصح موسی ، و نشانه آمدن فرزند باکره (لطفاً در صورت ناآشنایی این مطالب را مرور کنید) دیدیم که پیشگویی‌های مشخصی درباره آمدن این شخصیت وجود دارد.

مزمور ۱۳۲ در زبور این قانون را اضافه می‌کند که «مسیح» باید از نسل پیامبر و پادشاه داوود باشد. بنابراین این «قفل» هرچه بیشتر متنی از عهد عتیق را می‌خوانیم، دقیق‌تر و مشخص‌تر می‌شود. زبور با این پیشگویی‌ها پایان نمی‌یابد، بلکه با جزئیات بیشتری به ما می‌گوید که مسیح چه کسی خواهد بود و چه خواهد کرد. ما به مطالعه زبور ادامه می‌دهیم